W dobie średniowiecza, kiedy powstające miasto zostało obwarowane murami obronnymi, to obok kościoła parafialnego św. Wawrzyńca i obok ówczesnego cmentarza katolickiego, postawiono także basztę w celach obronnych - datowaną na XV wiek.
Dopiero na przełomie XVII i XVIII w. parafianie przebudowali basztę na dzwonnicę kościelną.
Baszta jest murowana z kamienia, w szczycie z cegły, otynkowana. U dołu w kształcie prostokąta; górne kondygnacje ośmioboczne, nieregularne. Samo wejście zamknięte jest łukiem koszowym, w którym umieszczono drzwi klepkowe. Dach dzwonnicy namiotowy, łamany, pokryty łupkiem.
Dzwonnica ulokowana po stronie wschodniej kościoła - zszarzała przez wieki - widziała wiele zniszczeń w naszym mieście. W jej cieniu oglądamy stare mury miasta.
W zakresie inwestycji ujęto remont zabytkowego kościoła św. Barbary wraz z zagospodarowaniem najbliższego otoczenia oraz remont zabytkowej baszty-dzwonnicy wraz z „kaplicą”, zabytkowym murem i lapidarium znajdującymi się na placu kościelnym z przeznaczeniem na punkt informacji turystycznej.
Dokumentacja:
Inwentaryzacja drendologiczna 
Koncepcja zagospodarowania
Plan sytuacyjny
Rysunek 1
Rysunek 2
Wykaz oświetlenia zewnętrznego
